Pamiętnik Frankie Stein Scarily Ever After powstał na wzór książki z baśniami. Nie jest on do końca pamiętnikiem, gdyż historia w nim zawarta jest wymyślona. Jest również przeróbką baśni "Kopciuszek".
Okładka
Threadarella
Strona pierwsza
Dawno temu żył sobie piękny potwór, którego serce było słodkie i miłe. Nie miała ona czasu na zabawę, bo przez całe swoje nieżycie szyła.
Nazywała się Threadarella i mieszkała z trzema przyrodnimi siostrami, które były totalnie zawistne i nie tak ładne jak ona.
Pewnego dnia Threadarella powiedziała im o swoich najwspanialszych marzeniach, ale one tylko pokręciły głowami, zaczęły się śmiać i powiedziały: "Musisz po prostu rozpaść się w szwach."
Strona trzecia
Właśnie wtedy przybyło zaproszenie, od samej królewskiej dłoni, które wzywało wszystkie wielkie i drobne istoty na przyjęcie, która byłaby niesamowicie wspaniała.
Teraz Threadarella pomyślała, że może weźmie udział, ale jej siostry przyrodnie powiedziały: "Nie!" "Nie można pójść - masz za dużo ubrań do poprawienia."
Nadeszła noc przyjęcia, a biedna Threadarella siedziała sama w ciemności. Była smutna, że nie może uczestniczyć w imprezie. Nagle zauważyła iskrę.
Strona piąta
"Przestań płakać i lamentować." - powiedział głos zza dziewczyny. "Zamoczysz sobie ubrania i dostaniesz kataru. Zamiast tego powinnaś iść na przyjęcie."
Threadarella była zbyt wstrząśnięta, żeby się bać. Szybko okazało się, że pojawiła się nieziemska postać świecąca jasnym światłem i całkowicie niebieska od zimna.
"Jestem chrzestną wróżką. Jestem tu, aby pomóc twoim marzeniom się spełnić. Nie ma czasu do stracenia. Wszystko jest gotowe poza tobą."
Chwilę później wyciągnęła różdżkę i nagle wyskoczyły z niej okrągłe, magicznie wirujące płatki śniegu. Ubrania Threadarelli zostały zmienione, włosy ułożone, a dziewczyna była wreszcie gotowa.
Strona siódma
Gdy Threadarella wysiadała z karocy, wróżka chrzestna chwyciła ją za rękaw i powiedziała: "Nie zapomnij, inaczej będziesz żałować, musisz wyjść przed północą."
Na przyjęciu gracja i piękno Threadarelli były podziwiane przez wszystkich, a jej przyrodnie siostry, wraz z całą resztą, zastanawiały się, kim mogłaby być.
Threadarella tańczyła z dwoma książętami; jeden był nieśmiały, a drugi odważny. Jednak obaj nie byli tej nocy widziani w tym samym czasie, co było prawdę mówiąc trochę dziwne.
Tańczyła ponownie z nieśmiałym, kiedy zegar zaczął wybijać północ. Powiedziała: "To było wspaniałe, ale jest już naprawdę późno, więc muszę już iść!"
Kiedy dziewczyna wybiegła z zamku, zgubiła buta i nogę, która w nim była. Poślizgnęła się, potknęła i potknęła. Zegar wybił północ, a cała magia zniknęła.
Strona dziewiąta
Threadarella obudziła się następnego dnia rano na dźwięk koni i paplanina. Zakradła się, żeby zobaczyć, co się dzieje.
Uchyliła drzwi i zajrzała przez nie swoim zielonym okiem. Zobaczyła, że ktoś trzyma jej but wraz z nogą w środku. Był to książę, nie ten, który był nieśmiały.
Jej przyrodnie siostry mówiły, że nie ma już tutaj żadnego potwora, ale książę im nie wierzył i nie chciał odejść. Był nie tylko ładny, ale i inteligenty.
Następnie Threadarella miała przypływ odwagi i przeszła przez drzwi. Zapomniała jednak, że brakuje jej jednej nogi, więc upadła prosto na podłogę.
Książę rzucił się jej pomóc, mówiąc: "Milady, ten but należy do ciebie." Wszystkim, co Threadarella była w stanie powiedzieć było po prostu "Hej", a dla lepszego nieżycia, opuściła siostry.
Tylna okładka
...i żyli długo i straszliwie
Galeria
